Niektórzy mieszkają tam przez kilkadziesiąt lat. Regularnie płacą czynsz. Są dobrymi lokatorami, nie sprawiającymi żadnych problemów. A jednak dostali wypowiedzenia i w okresie przed świętami Bożego Narodzenia będą musieli znaleźć sobie inne miejsce do życia – po to, aby nowe miejsce do życie mieli miejscy bezdomni. Dramat mieszkańców St Michael's Gate, w tym polskiej rodziny pochodzącej z Dębicy, trwa.

Peterborough jest drugim, najbardziej eurosceptycznym miejscem w całej Wielkiej Brytanii – wynika z badania opublikowanego przez portal YouGov. Na podium nasze miasto wyprzedziła jedynie gmina miejska Londynu, Havering. Do opracowania raportu posłużyły dane ponad 80,000 osób i ich opinie o skłonności do głosowania za lub przeciw wyjściu UK z Unii Europejskiej.

Wielka Brytania już dawno przestała być państwem chrześcijańskim i powinna przestać się zachowywać jakby nim była – to główny wniosek płynący z raportu opracowanego przez brytyjską Komisję ds. Religii i Wierzeń w Życiu Publicznym (Commission on Religion and Belief in Public Life).

Kiedy myślę o ojczyźnie, jak na ironię, nie przychodzi mi na myśl Mickiewiczowski „bursztynowy świerzop” ani też „znajome boćki, co przycupnęły na przyjaznej, mazurskiej chacie” z przemówienia senatora Stanisława Polaka w komedii klasyku „Poranek Kojota”. Często myśląc o sobie, jak o Polaku, przypominają mi się słowa „Talerzyka” z debiutanckiego albumu zespołu Raz Dwa Trzy – „Jestem Polakiem”, a szczególnie ta ich część:

Ciekawe, jak zareagowaliby gdybym im powiedział, że grono moich „dobrych” znajomych w ostatnim czasie gwałtownie się powiększyło i musiałbym wynająć drugi autobus, bo w pierwszym nie ma już miejsc, żeby pomieścić wszystkich chętnych? Ostatnim razem, kiedy ich widziałem, opowiadali mi o atrakcjach zagranicznych kurortów, które odwiedzili, pouczając mnie, gdzie warto, a gdzie nie warto jechać. Co prawda, trochę mi wtedy pomogli. Wkurzyłem się, że spędzam urlop na dodatkowej robocie, bo nie stać mnie na wczasy z rodziną.

Nie od dzisiaj znana jest stara prawda mówiąca, że punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Tak też jest z emigracją albo inaczej, ze zjawiskiem zwanym przez wiele osób emigracją. Jeżeli ktoś szuka pracy za granicą z powodów ambicjonalnych, niemożności znalezienia jej w kraju, chęci zarobienia większych pieniędzy, czy wreszcie wiedziony chęcią przeżycia młodzieńczej przygody, musi od razu rezerwować dla siebie tytuł emigranta?

Poproszony o napisanie artykułu na temat powrotu do ojczyzny musiałem od razu przyznać uczciwie, że wciąż ostatecznie Anglii się nie wyrzekłem. Moja historia jest o tyle inna, że dla mnie powroty są już chlebem powszednim. Wcale nie z wyrachowania, ale tak się złożyło, że los lubi płatać mi figle. A może mam to w horoskopie? Skłonności do podróży i częstych zmian miejsca zamieszkania? Czasem, w głębi duszy wydaje mi się, jakby ktoś już dawno temu rzucił na mnie przekleństwo i od tego czasu nie potrafię znaleźć swojego miejsca. Tym razem wydawało się, że decyzja zapadła na poważnie: wracam!